Als we naar de opbrengsten van onze scholen kijken zou dat een start moeten zijn van een dialoog over onze manier van (laten) ontwikkelen van kinderen en onze bijdrage daaraan. Kan het beter? Altijd. Leren stopt nooit.
Ik was de afgelopen week op een van onze scholen en dat kwam toch al heel dichtbij “leren op zijn best”. Een jonge, enthousiaste leerkracht had samen met de kinderen hun onderwijsdoelen besproken en die hingen voor iedereen duidelijk in de klas. De kinderen en de leerkracht waren vol passie bezig om te leren. Het was duidelijk wat er van ze verwacht werd. De leerkracht liet vooral de kinderen aan het woord en stelde stimulerende vragen. Foute antwoorden waren een inspiratiebron om te leren in plaats van af te leren. Leerlingen waren coöperatief aan het werk. Er was een feilloze balans gevonden tussen praten en luisteren in de relatie leerkracht en kind. Kinderen genoten zichtbaar en gretig.
Opbrengsten? Het is onze fundamentele taak het effect van onze manier van lesgeven te evalueren aan de hand van het leren en de vorderingen van leerlingen. Toetsuitslagen geven de opbrengst weer van hoe we het gedaan hebben en het kind is daarin ons medium. In die zin een prachtig middel voor feedback om het met elkaar binnen het team, via collegiale consultatie of door middel van audits over te hebben. Kwestie van organiseren?
Jos van der Ende