Een beetje gezonde spanning, vertrouwen in wat je doet, vrolijk worden van loslaten en je rot voelen als de druk te hoog of onverwacht is. Het hoort bij het leven en het hoort zeker bij werken in het onderwijs, omdat je jezelf meeneemt en werkt met mensen.
Tijdens de tweede lockdown, met Britse variant, zaten we met elkaar in een spagaat waar we niet op geoefend hadden. Een spagaat tussen voelbare maar deels ook onzichtbare schade voor kinderen en jongeren aan de ene kant en overbezetting in de zorg en besmettingen die scherp zichtbaar en telbaar waren aan de andere kant. En dat betekende meer druk dan ‘normaal’ en minder ruimte om vanuit gezonde spanning en vertrouwen te handelen.
De vraag om duidelijkheid in deze periode was niet onterecht, maar tegelijkertijd wisten we dat we moesten dealen met onduidelijkheid. Dit betekende dat we binnen onze scholen telkens het gesprek moesten voeren over wat voor ons uitvoerbaar was op een manier die recht deed aan onze werkwijze en bedoeling binnen de gestelde kaders. Dit deed een beroep op ons inlevingsvermogen en op onze wendbaarheid, omdat we - vanuit de ruimte die er was - anders moesten organiseren en werken dan we gewend zijn.
Deze situatie deed ook een beroep op onze dapperheid, omdat we verschillende keuzes maakten en die moesten kunnen uitleggen en soms eerlijk moesten toegeven dat we beter iets anders hadden kunnen doen.
In zulke situaties helpt het om naar elkaar te luisteren, je niet op te sluiten in je eigen meningen-bubbel en nieuwsgierig te blijven naar andere perspectieven. Kortom: genoeg te doen en dat kan alleen als je ervoor zorgt dat je zelf gezond blijft en toch zoveel mogelijk gezelligheid en ontspanning opzoekt.
Gelukkig zijn de kinderen weer terug in de scholen en dat draagt bij aan de energie van leerkrachten. Ook een weer iets normalere werksituatie met collega’s geeft energie.
De afgelopen weken heb ik veel op mijn beeldscherm getuurd naar mensen die ik soms nog nooit live ontmoet heb. Als ik opkeek zag ik telkens dezelfde vrachtwagens om de rotonde heen draaien. Buiten was het vaak donker bij aankomst en vertrek met miezer en wind.
Toch heb ik ook veel mooie en leerzame gesprekken gevoerd. Ik heb samen met collega’s stappen gezet om verder te bouwen aan WSKO. Met nieuwe plannen, het uitwerken van bestaande plannen en door te zoeken naar een steeds betere samenwerking tussen scholen.
In verbinding met elkaar leren en ontwikkelen, juist met tegenwind, daar steek ik graag energie in. Samen met jullie. Ik wens jullie succes en plezier de komende tijd en vind het fijn dat ik weer langs de scholen kan komen om aan te schuiven (op >1,5 meter) om naar jullie verhalen te luisteren. En met de lente in aantocht wordt het allemaal nóg fijner!
|